GALMAMIŞ
Doğduğum yerlerin hasretiynen yandım dutuşdum
İlle gidecem diye memleketimin yolunu dutdum
Hasretiyle yandığım torpahlarıma gavuştum
Bahdımki torpahları yarılmış heç kokusu Galmamış
Mencoğlu, Galıman, Boşnak nerdeler? dedim
Hüsne Ebem'i, Kırnak Dezzem'ide göremedim
Ne Bibimin, nede ötekilerin ellerinden öpemedim
Dediler geden getti, ötekilerden eser Galmamış
Tanrı misafiriyim dedim,buyur bile etmediler
Yeni yetmelere baktım, böyük, güçcük bilmediler
Gördümki yok olmuş eski gelenek, görenekler
İnsanlık tükenmiş gayrı gerçekleri Galmamış
Gelinler saygılıydı erkeğen yolunu kesmezlerdi
Gaynata yanında dilsiz olurlar heç söylemezlerdi
Deliganlılar oturup atalarıynan cuvara içmezlerdi
Çağ atladıh amma bu zamanın dadı galmamış
Çaya indim, suları çekilmiş, daşıynan kumu galmış
Deli Mıstığın değirmenine uğrayan olmamış
Haneler viran olmuş, kerpiçten duvarları yıhılmış
Ağaçları çohdaan kurumuş, meyveleri Galmamış
Çörek ekmek etdiğimiz tandırlar bir, bir sönmüş
Dediler gör gardaş köye gıran girdi mallarda ölmüş
Adilkağ, Şazilli, Ali Rıza, bir, bir ahrete göçmüş
Vallaha dadı yoh, duzu yoh köyde hal Galmamış
Azmikağan samanlığını temizler cem tutardıh
Orada hakkın huzurunda birleşir dara durardıh
Hökümet bizi basacak deyin çok gorhardıh
Şükür korkumuz bitti şimdide inanç heç Galmamış
Gırhlar Türbe'sine vardım, Yaradan'dan hayırlar diledim
Gerçekleri gördüm,üzüldüm, belleğimden silemedim
Bi zamanlar bende bu alemde aşşıh Kul Seven'dim
Yazdığım anlaşılmadı, dividimin mürekkebi Galmamış....
ALİ YAKAR-DUİSBURG
|