GEL DEDEM
Yüreğim yaralı içim kan ağlar
Dışardan ellere güldüm gel Dedem
Vafasız dostları hergün gördükçe
Tutup saçlarımı yoldum gel Dedem

Gözümün yasaları çağlayıp taşü
Tane tane akıp bağrıma düştü
Vefasız dostlarım bırakıp kıçü
Kaderle baş başa kaldım gel Dedem

Kerbelada battım kara yaslara
inanmıştım tatlı gelen seslere
inandığım için sahte dostlara
Başımı taştan taşa çaldım gel Dedem

Cananı sevenden cana kast olmaz
Hakkı sevmiyenden gerçek dost olmaz
Tilki derisinden Cemde Post olmaz
Şimdi bu gerçeği bildim gel Dedem

Kerbeladan beri yasım bitmedi
Gönül bağlarımda Bülbül ötmedi
Sanki çekdiklerim bana yetmedi
Ağlayıp gözyaşım sildim gel Dedem

Toplum yoldan azmış gitmiyor söze
Öyle dertliyimki ne desem size
Nuh Nebi misali Derya denize
Açıp yelkenimi daldım gel Dedem

Canan için geçtim can ile serden
Hayır gelmez gönül gözleri körden
Çıkarcı dostları artık defterden
Birer birer karalayıp sildim ben Dedem

Yüreğim yanıyor gözümde yaşlar
Hakkı sevdim diye dost beni taşlar
Bana düşman oldu kayın kardeşler
Hergün kahrımdan öldüm gel Dedem

ikrar verdim kalu ile beluye
Niyaz kıldım Hacı Bektaş Veli'ye
Bci cihandada imam Aliye
Ben sana KANBER oldum gel Dedem

Kerbeladan beri düştük cefaya
Sırt çevirdik salatanada sefaya
Gerçek dost dediler Zülfikar'a
Bir tek EHLİBEYTİ buldum gel Dedem