Adem Peygamberle birlikte dünya´ya geldiğimden bugüne, yanar yüreğim yanar. Yanardağın fışkıran alevleri arasında akan Lavlar gibi yanmakta. Düştüğü yerleri, aktığı dereleri, vadileri kavurup yakmakta sanki bir daha canlı köküne kezzap suyu dökmüşçesine. Düşündükçe ürperiyorum! Bu kadar zalim olmam imkansız diye kendime gelmeye çalışıyorum.
Bütün dünyanın gözü önünde kendi topraklarında katliama uğrayan insanları Düşündükçe insan olarak yürekler kan ağlamaz mı? Ortadoğu‘nun kaderi mi bu? Bu Bölgenin insanları neden zulüm altında inliyor.
Hiç mi başlarını kaldırıp yukarı bakmıyorlar. Bu Katliamlar nereye kadar sürecek. Bu Ortadoğu da katliamları ne zaman bitecek, kim bu katliamları durduracak.
Dedim ya Adem peygamberle dünyaya geldim. Nice devletler, nice İmparatorlar, nice krallar nice peygamberlerle gezdim dolaştım. Bazen söz dinledim ummana daldım. Bazen isyan ettim kıskançlık ve egoma kapılarak. Kral oldum imparatorluklar kurdum. Çok güçlü görünmek için yıkılmayacak sandığım ordular kurdum. Kimse bana erişmesin diye mal mülk sahibi oldum. Milyonlarca dönüm araziler, tavlada sürülerim oldu. Milyonlarca, kasalarım da toplarca altınlarım, gümüşlerim oldu. Sandım ki hiç bir güç beni yenemez heyhat ne yazık ki tarihi şartlar gelince aldandığımı gördüm. Çöküp gittim. Bazen benden daha azgın bir kralın kılıcında, bazen darağaçlarında bazen de korkumdan kaçtım. Kimse bulamasın diye en sonunda tekrar ademe döndüm. Geri dönüp dünyaya bıraktığımda ne kaldı?
İnsanlık dengesi sağlam oturmamıştı.
Yollarla paraya, orduya çıkar Sandım. Yollarla devlete, imparatorluğa, her türlü zulme çıkar Sandım, aldanmışım. Düşünemedim yollar bilgiye ve insanlığa çıktığını kavrayamadığım için söndüm. Dünya kapısı insan çıkmış olsa idi. Bu kahır, bu zulüm olmazdı şimdiki yasalara. İnsan hakları evrensel beyannamesine gerek kalmazdı. Bunu dahi kavrayamayan devletler insan haklarından dem çalmaktalar. Amma gizli ırkçılığı, katmerli baskılar yine kendileri uygulamaktalar. İşte Avrupa’daki insanlarımız. Kırk yıldır bu ülkede yaşayan insanlarımız dininden, dilinden, ırkından dolayı ikinci sınıf muamelesi görmektedir.
· Bir madende çalışan bir yabancı mühendis ve teknikleri içine sindiremezler. Çok nadirdir yönetici olmak.
· Ağır sanayide bütün ağırlık yabancı işçilerin üzerindedir. Söz sahibi değillerdir. Sadece üretmektir işleri.
· Gemi sanayisinde Türkler işçidir. Yönetici asla değildir. Yazın sıcağında Doppel Botlarda kaynak yapmak, Brene ile kesmek biçmektir. Sıcakta pişmektir. Kışın ise dışarıda soğukta, karda yağmurda çalışmaktır. Genç yaşta hastalık sahibi olmak. Deyim haline gelmiştir. “ Yazın içeri, kisin dışarı” Bir Ustabaşı bulamazsın olsa bile yaşatmazlar. Bilirim acısını. Çünkü bu çalışmada on yılımı verdim.
· Okullarda okul aile birliği başkanı göremesin olsa bile sınıf aile birliği başkanı ırkçı biri bunu içine sindiremez. Okul müdürü de katılır. En kısa zamanda dışlanır. Hani nerde Alman anayasası 6. maddesi! Hani nerede Helsinki, Paris, Moskova anlaşmaları.
Görüyoruz ki Avrupa çifte standartlar işlerine gelince uygular, işlerine gelmezse kağıt üzerinde kalır. F. Almanya´nin tek gayesi vardır. Sömürmek. Hem de insan kani emerek. Önemli olan kendi yaşamasıdır. Diğerleri önemli değil. Ben bilirim bunları ben ademden bu güne peygamberlerle, krallarla geldim yaşadım. Çünkü ben insan oğlu insanım ben. Benim yaşım altı bini bulur.